ਘਟ = ਰਸਤੇ ।
ਅਵਘਟ = ਅੌਖੇ ।
ਡੂਗਰ = ਪਹਾੜੀ, ਪਹਾੜ ਦਾ ।
ਘਣਾ = ਬਹੁਤਾ ।
ਨਿਰਗੁਨੁ = ਗੁਣ = ਹੀਨ, ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ।
ਹਮਾਰ = ਅਸਾਡਾ, ਮੇਰਾ ।
ਰਮਈਆ = ਸੋਹਣਾ ਰਾਮ ।
ਮੁਰਾਰੀ = ਹੇ ਮੁਰਾਰੀ !
    ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ !
    ।੧ ।
ਕੋ = ਕੋਈ ।
ਬਨਜਾਰੋ = ਵਣਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਵਪਾਰੀ ।
ਟਾਂਡਾ = ਬਲਦਾਂ ਜਾਂ ਗੱਡਿਆਂ ਰੇੜਿ੍ਹਆਂ ਦਾ ਸਮੂੰਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਵਪਾਰ-ਸੌਦਾਗਰੀ ਦਾ ਮਾਲ ਲੱਦਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ, ਕਾਫ਼ਲਾ ।
ਰੇ = ਹੇ ਭਾਈ !
ਲਾਦਿਆ ਜਾਇ = ਲੱਦਿਆ ਜਾ ਸਕੇ ।੧।ਰਹਾਉ ।
ਸਹਜ ਬ´ਾਪਾਰੁ = ਸਹਜ ਦਾ ਵਾਪਾਰ, ਅਡੋਲਤਾ ਦਾ ਵਣਜ, ਉਹ ਵਣਜ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਸ਼ਾਂਤੀ-ਰੂਪ ਖੱਟੀ ਹਾਸਲ ਹੋਵੇ ।
ਕਰਉ = ਕਰਉਂ, ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ।
ਹਉ = ਮੈਂ ।
ਬਿਖੁ = ਜ਼ਹਿਰ, ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਵਸਤ ।
ਸੰਸਾਰਿ = ਸੰਸਾਰ ਨੇ, ਦੁਨੀਆ-ਦਾਰਾਂ ਨੇ ।੨ ।
ਦਾਨੀਆ = ਜਾਣਨ ਵਾਲਿਓ !
ਉਰਵਾਰ ਪਾਰ ਕੇ ਦਾਨੀਆ = ਉਰਲੇ ਤੇ ਪਾਰਲੇ ਪਾਸੇ ਦੀਆਂ ਜਾਣਨ ਵਾਲਿਓ !
    ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ ਕੀਤੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਵਾਲਿਓ !
ਆਲ ਪਤਾਲੁ = ਊਲ ਜਲੂਲ, ਮਨ-ਮਰਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ।
ਮੋਹਿ = ਮੈਨੂੰ ।
ਡੰਡੁ = ਡੰਨ ।
ਤਜੀਲੇ = ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ।੩ ।
ਰਮਈਏ ਰੰਗੁ = ਸੋਹਣੇ ਰਾਮ (ਦੇ ਨਾਮ) ਦਾ ਰੰਗ ।
ਮਜੀਨ ਰੰਗੁ = ਮਜੀਠ ਦਾ ਰੰਗ, ਪੱਕਾ ਰੰਗ ਜਿਵੇਂ ਮਜੀਠ ਦਾ ਰੰਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਨਾਹ ਉਤਰਨ ਵਾਲਾ ਰੰਗ ।੪ ।