ਨੋਟ: = ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਹਰੇਕ ਤੁਕ ਦੇ ਅਖ਼ੀਰਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਦਾ ਅਖ਼ੀਰਲਾ ਅੱਖਰ ‘ਨਾ’ ਸਿਰਫ਼ ਪਦ-ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਹੈ, ‘ਅਰਥ’ ਕਰਨ ਵਿਚ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ।
ਮਾਈ = ਹੇ ਮਾਂ !
ਮੋਹਿ = ਮੈਂ ।
ਅਵਰੁ = ਹੋਰ ।
ਨ ਜਾਨਿਓ = ਨਹੀਂ ਜਾਣਿਆ, ਜੀਵਨ ਦਾਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ।
ਆਨਾਨਾਂ = ਆਨ, ਅਨÎ, ਕੋਈ ਹੋਰ ।
ਸਨਕਾਦਿ = ਸਨਕ ਆਦਿ, ਸਨਕ ਆਦਿਕ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪੁੱਤਰ ।
ਜਾਸੁ ਗੁਨ = ਜਿਸ ਦੇ ਗੁਣ ।
ਤਾਸੁ = ਉਸ (ਪ੍ਰਭੂ) ਵਿਚ ।
ਪ੍ਰਾਨਾਨਾਂ = ਪ੍ਰਾਨ ।੧।ਰਹਾਉ ।
ਪ੍ਰਗਾਸੁ = ਚਾਨਣ ।
ਗੰਮਤਿ = ਅਪੜਾਇਆ, ਦਿੱਤਾ, ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ {ਸੰ: ਗਮ—ਜਾਣਾ, ਅੱਪੜਨਾ ।
ਕਿ੍ਰਆ = ‘ਗਮ’ ਤੋਂ ‘ਪ੍ਰੇਰਣਾਰਥਕ ਕਿ੍ਰਆ’ ਗਮਯ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਅਪੜਾਉਣਾ, ਦੇਣਾ, ਬਖ਼ਸ਼ਣਾ} ।
ਗਗਨ ਮਹਿ = ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ (ਭਾਵ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਉੱਚੇ ਮੰਡਲਾਂ ਵਿਚ, ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ।
ਧਿਆਨਾਨਾਂ = ਧਿਆਨ (ਲੱਗ ਗਿਆ) ।
ਬਿਖੈ = ਵਿਸ਼ੇ ।
ਨਿਜ ਘਰਿ = ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ, ਅੰਦਰ ਹੀ ।
ਜਾਨਾਨਾ = ਜਾਨਾ, ਜਾਣ ਲਿਆ ।੧ ।
ਏਕਸੁ = ਇਕ (ਪ੍ਰਭੂ) ਵਿਚ ਹੀ ।
ਮਤਿ = ਬੁੱਧ ।
ਰਤਿ = ਪਿਆਰ, ਲਗਨ ।
ਜਾਨਿ = ਜਾਣ ਕੇ, ਸਮਝ ਕੇ ।
ਮਾਨਿ = ਮੰਨ ਕੇ, ਪਤੀਜ ਕੇ ।
ਮਨਹਿ = ਮਨ ਵਿਚ ।
ਆਨਾਨਾ = ਆਨਾ, ਆਨਿਆ, ਲਿਆਂਦਾ ।
ਬਾਸੁ = ਸੁਗੰਧੀ ।
ਮਨ ਬਾਸਨ = ਮਨ ਦੀਆਂ ਵਾਸ਼ਨਾਂ ।
ਤਿਆਗਿ = ਤਿਆਗ ਕੇ ।੨ ।
ਤਾਸੁ = ਉਸ (ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ) ਵਿਚ ।
ਪ੍ਰਭੂ ਥਾਨਾਨਾਂ = ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਥਾਂ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ।
ਮਨਿ ਜਾ ਕੈ = ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ।
ਕਰਮ ਪ੍ਰਧਾਨ = (ਉੱਚ) ਕਰਮ ਉੱਘੜ ਆਏ ਹਨ ।
ਮਥਾਨਾਨਾ = ਮੱਥੇ ਤੇ ।੩ ।
ਕਾਟਿ = ਕੱਟ ਕੇ, ਦੂਰ ਕਰ ਕੇ ।
ਸਕਤਿ = ਮਾਇਆ (ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ) ।
ਸਿਵ ਸਹਜੁ = ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਸਹਜਿ ਅਵਸਥਾ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਗਿਆਨ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ।
ਏਕੈ ਏਕ = ਨਿਰੋਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ।
ਗੁਰ ਭੇਟਿ = ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ।
ਭ੍ਰਮਤ ਰਹੇ = ਭਟਕਣਾ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਮਾਨਾਨਾਂ = ਮੰਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਤੀਜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।੪ ।