ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ = ਆਪਣੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਪੈ ਕੇ ।
ਬਿਨਵਤਾ = ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ।
ਕਹ = ਕਾਹਦੇ ਲਈ ?
ਜੀ = ਜੀਵ ।
ਉਪਾਇਆ = ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਕਵਨ ਕਾਜਿ = ਕਿਸ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ?
ਉਪਜੈ = ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ।
ਮੋਹਿ = ਮੈਨੂੰ ।
ਦੇਵ = ਹੇ ਗੁਰਦੇਵ !
    ਹੇ ਸਤਿਗੁਰੂ !
ਮਾਰਗਿ = (ਸਿੱਧੇ) ਰਸਤੇ ਉਤੇ ।
ਜਿਤੁ = ਜਿਸ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਤੁਰਿਆਂ ।
ਭੈ = ਜਗਤ ਦਾ ਡਰ ।
ਬੰਧਨ = ਮਾਇਆ ਵਾਲੇ ਜਕੜ ।
ਤੂਟੈ = ਟੁੱਟ ਜਾਣ ।
ਜੀਅ = ਜੀਵ ਦੇ ।
ਫੇੜ ਕਰਮ = ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ (ਅਨੁਸਾਰ) ।
ਜੀਅ ਫੇੜ ਕਰਮ = ਜੀਵ ਦੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਸੁਖ = ਜਨਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮਰਨ ਤਕ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੁਖ-ਦੁੱਖ, ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਜੰਜਾਲ ।
ਜਨਮ ਤੇ = ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ, ਮੂਲੋਂ ਹੀ, ਉੱਕੇ ਹੀ ।
ਛੂਟੈ = ਮੁੱਕ ਜਾਣ ।੧।ਰਹਾਉ ।
ਫਾਸ = ਫਾਹੀਆਂ ।
ਬੰਧ = ਬੰਧਨ ।
ਫਾਰੈ = ਪਾੜਦਾ, ਮੁਕਾਉਂਦਾ ।
ਅਰੁ = ਅਤੇ ।
ਸੁੰਨਿ = ਸੁੰਞ ਵਿਚ, ਅਫੁਰ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ, ਉਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਜਿੱਥੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਫੁਰਨੇ ਪੈਦਾ ਨ ਹੋਣ ।
ਨ ਲੂਕੇ = ਲੁਕਦਾ ਨਹੀਂ, ਟਿਕਦਾ ਨਹੀਂ, ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ।
ਆਪਾ ਪਦੁ = ਆਪਣਾ ਅਸਲਾ ।
ਨਿਰਬਾਣੁ = ਵਾਸ਼ਨਾ = ਰਹਿਤ ।
ਚੀਨਿ@ਆ = ਪਛਾਣਿਆ ।
ਇਨ ਬਿਧਿ = ਇਹਨੀਂ ਕਰਨੀਂ ।
ਅਭਿਉ = {ਅ = ਭਿਉ} ਨਾਹ ਭਿੱਜਣ ਵਾਲੀ ਅਵਸਥਾ, ਕੋਰਾਪਨ ।੨ ।
ਕਹੀ ਨ = ਕਿਤੇ ਭੀ ਨਹੀਂ, ਕਹੀਂ ਨ, (ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ) ਕਿਤੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ।
ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ = (ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ) ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, (ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ) ਹਸਤੀ ਵਾਲਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ।
ਬਿਹੂਣਾ = ਸੱਖਣਾ, ਸੁੰਞਾ ।
ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ = ਚੰਗੇ ਮੰਦੇ ਖਿ਼ਆਲਾਂ ਦੀ ਪਰਖ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ ।
ਉਦੈ = ਜੰਮਣਾ, ਜਨਮ ।
ਅਸਤ = ਡੁੱਬ ਜਾਣਾ, ਮੌਤ ।
ਮਨ ਬੁਧਿ = ਮਨ ਦੀ ਮੱਤ ।
ਉਦੈ......ਬੁਧਿ = ਮਨ ਦੀ ਉਦੇ ਅਸਤ ਵਾਲੀ ਮੱਤ, ਮਨ ਦੀ ਉਹ ਮੱਤ ਜੋ ਉਦੇ ਅਸਤ ਵਿਚ ਪਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਮਨ ਦੀ ਉਹ ਮੱਤ ਜੋ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿਚ ਪਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਨਾਸੀ = (ਜਦੋਂ) ਨਾਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।
ਸਹਜਿ = ਸਹਿਜ ਵਿਚ, ਅਡੋਲ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ।੩ ।
ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ = {ਸ਼ਕਟ. ਪ੍ਰਤਿਬਿਂਬ—ਰੲਡਲੲਚਟੋਿਨ, ੳਨ ਮਿੳਗੲ} ਅਕਸ ।
ਬਿੰਬ = {ਸ਼ਕਟ. ਬਿਂਬ—ਅਨ ੋਬਜੲਚਟ ਚੋਮਪੳਰੲਦ. ਪ੍ਰਤਿਬਿਂਬ—ਅਨ ੋਬਜੲਚਟ ਟੋ ਾਹਚਿਹ ੳ ਬਿਂਬ ਸਿ ਚੋਮਪੳਰੲਦ} ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਕਸ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ, ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਜਾਂ ਪਾਣੀ ।
ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ = ਪਾਣੀ ਦਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਘੜਾ ।
ਬਿਗਰਾਨਾ = ਟੁੱਟਦਾ ਹੈ ।
ਗੁਣ = ਰੱਸੀ ।
ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ = ਰੱਸੀ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ, ਰੱਸੀ ਦੇ ਸੱਪ ਦਿੱਸਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ (ਇਹ ਭੁਲੇਖਾ ਕਿ ਇਹ ਦਿੱਸਦਾ ਜਗਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲੋਂ ਕੋਈ ਵੱਖਰੀ ਹਸਤੀ ਹੈ) ।
ਤਉ = ਤਦੋਂ ।
ਸੁੰਨਿ = ਅਫੁਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ।੪ ।