ਨੋਟ: = ਬਿਰਹੜੇ = ਬਿਰਹੁ-ਭਰੇ ।
    ਇਹ ‘ਬਿਰਹੜੇ’ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ੩ ਹਨ, ਅਸਟਪਦੀਆਂ ਵਿਚ ਹੀ ਗਿਣੇ ਗਏ ਹਨ ।
ਜਤਿ = ਚਾਲ ।
    ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਚਾਲ ਛੰਤਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈ ।
ਬਲਿ ਜਾਉ = ਮੈਂ ਕੁਰਬਾਨ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ (ਜਾਉਂ) ।੧ ।
ਬੀਸਰਹਿ = ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਸੋ = ਉਸ (ਪ੍ਰਭੂ) ਨੂੰ ।੨ ।
ਵੇਚੀ = ਵੇਚੀਂ; ਮੈਂ ਵੇਚ ਦਿਆਂ ।
ਸੰਤ ਪਹਿ = ਗੁਰੂ ਦੇ ਪਾਸ ।
ਦੇਇ ਮਿਲਾਇ = ਮਿਲਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ।੩ ।
ਬਿਖਿਆ = ਮਾਇਆ ।
ਮਾਇ = ਹੇ ਮਾਂ !
    ।੪ ।
ਪਾਇ = ਪੈ ਕੇ, ਪਿਆਂ ।੫ ।
ਅਨਤ = (ਅਂਯ।) ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਥਾਂ ।
ਜਾਇ = ਜਾਂਦਾ ।੬ ।
ਰਹੇ ਆਘਾਇ = ਰੱਜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ।੭ ।
ਅੰਚਲੁ = ਪੱਲਾ ।
ਗਹਿਆ = ਫੜਿਆ ।
ਸਾਧ = ਗੁਰੂ ।
ਭੈ = ਭਿਆਨਕ ।
ਪਾਰਿ ਪਰਾਇ = ਪਾਰਿ ਪਰੈ ।੮ ।
ਕਟੀਐ = ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਹਰਿਰਾਇ = ਪ੍ਰਭੂ = ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ।੧ ।
ਸੁਘਰੁ = ਸੁਘੜ, ਸੋਹਣੀ ਆਤਮਕ ਘਾੜਤ ਵਾਲਾ, ਸੁਚੱਜਾ ।
ਸੁਜਾਣੁ = ਸਿਆਣਾ ।
ਜੀਵਨੁ = ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਦਿਖਾਇ = ਵਿਖਾਂਦਾ ਹੈ ।੨ ।
ਜੀਅ = {‘ਜੀਉ’ ਤੋਂ ਬਹੁ = ਵਚਨ} ।
ਤੇ = ਤੋਂ ।
ਬਿਖੁ = ਜ਼ਹਰ ।
ਖਾਇ = ਖਾ ਕੇ ।੩ ।
ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਇ = ਉਸ ਦੀ ਪੈਰੀਂ ।
ਲਾਗਉ = ਲਾਗਉਂ, ਮੈਂ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ ।੪ ।
ਪੇਖਤੇ = ਵੇਖਦਿਆਂ ।
ਮੁਖ ਤੇ = ਮੂੰਹੋਂ ।੫ ।
ਤੁਟਈ = ਤੁਟਏ, ਤੁਟੈ, ਟੁੱਟਦੀ ।
ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ = ਹਰੇਕ ਜੁਗ ਵਿਚ, ਸਦਾ ਲਈ ।੬ ।
ਅਮਰੁ = ਨਾਹ ਮਰਨ ਵਾਲੀ ।
ਰਜਾਇ = ਰਜ਼ਾ, ਭਾਣਾ, ਹੁਕਮ ।੭ ।
ਮਾਤੇ = ਮਸਤ ।
ਸਹਜਿ = ਆਤਮਕ ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ ।
ਸੁਭਾਇ = ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ।
ਰੰਗਿ = ਰੰਗ ਵਿਚ, ਪਿਆਰ ਵਿਚ ।੮ ।
ਬਿਧਿ = ਢੰਗ ।
ਪਹਿ = ਪਾਸ ।
ਕਹਉ = ਕਹਉਂ, ਮੈਂ ਆਖਾਂ ।
ਸੁਨਾਇ = ਸੁਣਾ ਕੇ ।੧ ।
ਪਹਿਰਹਿ = ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ।
ਖਾਇ = ਖਾਂਦਾ ਹੈ ।੨।ਆਗਿਆ—ਹੁਕਮ ।
ਜਾਇ = ਥਾਂ ।੩ ।
ਕਰੀ = ਕਰੀਂ, ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ।
ਅਵਰੁ = ਹੋਰ ।੪ ।
ਰੈਣਿ = ਰਾਤ ।
ਸੁਹਾਵਣੇ = ਸੋਹਣੇ, ਸੁਖਦਾਈ ।
ਜਿਤੁ = ਜਿਸ ਵਿਚ ।੫ ।
ਸਾਈ = ਉਹੀ ।
ਧੁਰਿ = ਧੁਰ ਤੋਂ ।
ਮਸਤਕਿ = ਮੱਥੇ ਉਤੇ ।
ਲਿਖਾਇ = ਲਿਖਾ ਕੇ ।੬ ।
ਏਕੋ ਆਪਿ = ਪਰਮਾਤਮਾ ਇਕ ਆਪ ਹੀ ।
ਘਟਿ ਘਟਿ = ਹਰੇਕ ਘਟ ਵਿਚ ।੭ ।
ਕੂਪ = ਖੂਹ ।
ਤੇ = ਤੋਂ, ਵਿਚੋਂ ।
ਉਧਰਿ ਲੈ = ਬਚਾ ਲੈ ।੮ ।