ਨੋਟ: = ਆਸਾ ਰਾਗ ਵਿਚ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨੰ: ੨੪ ਵੇਖੋ, ਪੰਨਾ ੪੮੨ ਉਤੇ ।
    ਉਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ‘ਰਹਾਉ’ ਦਾ ‘ਬੰਦ’ ਇਉਂ ਹੈ: “ਗਾਉ ਗਾਉ ਰੀ ਦੁਲਹਨੀ ਮੰਗਲਚਾਰਾ ॥ ਮੇਰੇ ਗਿ੍ਰਹ ਆਏ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਭਤਾਰਾ ॥” ਕਬੀਰ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ‘ਆਤਮਕ ਵਿਆਹ’ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਲਿਖਦੇ ਹਨ: “ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮੋਹਿ ਬਿਆਹਿ ਚਲੈ ਹੈ ਪੁਰਖ ਏਕ ਭਗਵਾਨਾ” ।੩ ।
ਹੁਣ ਪੜ੍ਹੋ = ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ‘ਰਹਾਉ’ ਦਾ ਬੰਦ: “ਗਾਵਹੁ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥ ਹਮਰੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਭਤਾਰੁ ॥” ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਭੀ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ‘ਆਤਮਕ ਵਿਆਹ’ ਦਾ ਹੀ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਡਾ ਵਿਆਹ ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਹੋਇਆ ਹੈ: “ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹਮਰਾ ਵੀਆਹੁ ਜਿ ਹੋਆ, ਜਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਜਾਨਿਆ ॥” ਕਬੀਰ ਜੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਚੁਕੇ ਸਨ ।
    ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਪਹਿਲੀ ‘ਉਦਾਸੀ’ ਸਮੇ ਲਿਆਏ ਸਨ ।
ਕਰਿ = ਕਰ ਕੇ ।
ਘਰਿ = ਘਰ ਵਿਚ, ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ-ਘਰ ਵਿਚ ।
ਤਾ = ਤਦੋਂ {ਨੋਟ: = ਲਫ਼ਜ਼ ‘ਤਾ’ ਦਾ ਭਾਵ ਸਮਝਣ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲੀ ਤੁਕ ਦੇ ਨਾਲ ਲਫ਼ਜ਼ ‘ਜਦੋਂ’ ਵਰਤੋ} ।
ਮਿਲਿ = ਮਿਲ ਕੇ ।
ਸਖੀਆ = ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ ਨੇ ।
ਕਾਜੁ = ਵਿਆਹ ।
ਕਾਜੁ ਰਚਾਇਆ = ਵਿਆਹ ਰਚਾ ਦਿੱਤਾ, ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨਾਲ ਮੇਲ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ, ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਵਲ ਪਰਤ ਪਈਆਂ ।
ਖੇਲੁ = ਵਿਆਹ ਦਾਖੇਲ, ਵਿਆਹ ਦਾ ਚਾਉ-ਮਲ੍ਹਾਰ ।
ਦੇਖਿ = ਵੇਖ ਕੇ ।
ਮਨਿ = ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ।੧ ।
ਕਾਮਣੀ = ਹੇ ਇਸਤ੍ਰੀਓ !
    ਹੇ ਇੰਦ੍ਰੀਓ !
ਬਿਬੇਕ = ਪਰਖ, ਗਿਆਨ ।
ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ = ਗਿਆਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਖਿ਼ਆਲ, ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਗੀਤ ।
ਜਗਜੀਵਨੁ = ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ (ਦਾ ਆਸਰਾ) ।
ਭਤਾਰੁ = ਖਸਮ = ਪ੍ਰਭੂ ।੧।ਰਹਾਉ ।
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ = ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ (ਪੈ ਕੇ), ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਿਆਂ ।
ਜਾਂ = ਜਦੋਂ ।
ਤਾਂ = ਤਦੋਂ ।
ਜਾਨਿਆ = ਜਾਣ ਲਿਆ, ਪਛਾਣ ਲਿਆ, ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਪਾ ਲਈ, ਪੂਰੀ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ।
ਤਿਹੁ = ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ।
ਸਬਦੁ = ਜੀਵਨ = ਰੌ (ਹੋ ਕੇ) ।
ਰਵਿਆ = ਵਿਆਪਕ ਹੈ ।
ਆਪੁ = ਆਪਾ = ਭਾਵ, ਸੁਆਰਥ ।
ਮਾਨਿਆ = ਮੰਨ ਗਿਆ, ਗਿੱਝ ਗਿਆ ।੨ ।
ਕਾਰਜੁ = ਕਾਜੁ, ਵਿਆਹ ਦਾ ਉੱਦਮ, ਮੇਲ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ।
ਹੋਰਨਿ = ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪਾਸੋਂ ।
ਜਿਤੁ ਕਾਰਜਿ = ਜਿਸ ਕਾਜ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਜਿਸ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਜਿਸ ਮੇਲ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ।
ਹੈ = ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।੩ ।
ਭਨਤਿ = ਆਖਦਾ ਹੈ ।
ਪਿਰੁ = ਖਸਮ ।
ਨਦਰਿ = ਕਿਰਪਾ ਦੀ ਦਿ੍ਰਸ਼ਟੀ, ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ।
ਸੋਹਾਗਣਿ = ਚੰਗੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ, ਖਸਮ ਵਾਲੀ ।੪ ।